ویلا رومبا خانه ای خانوادگی دیور در گرانویل در یک صخره بلند است ، برای همه باد باز است و در فضای سبز غوطه ور است. طراح مد کودکی خود را در اینجا گذرانده است - شادترین و آرام ترین زمان. با شروع جنگ جهانی اول ، خانواده به پاریس نقل مکان کردند ، پس از آن بحران آغاز شد ، پدر ورشکست شد. خانه مالکیت شهر شد.
خانواده دیور در باغهای ویلا خود ، 1912
در اینجا ، در بهشت گمشده اش ، دیور بارها و بارها - در خاطرات خود ، در خانه های جدید و در مجموعه ها - برمی گردد. او رنگ های گرانویل - صورتی و خاکستری را ترکیب خواهد کرد ، فرم های سخت و لاکونیک است ، او سعی خواهد کرد بوی گل سوسن و گل رز را بگیرد و فضای بومی را احساس کند. این گفتگوی درونی بی پایان که دیور با کودکی خود داشت موضوع نمایشگاه "دیور و گرانویل: بازگشت به ریشه ها" است که زمان آن هم زمان با دو تاریخ همزمان است: هفتادمین سالگرد خانه دیور و بیستمین سالگرد موزه دیور در گرانویل.
کریستین دیور لباس کوتور ، 1953 © مجموعه دیور میراث ، پاریس © لازیز هامانی
سرپرست فلورانس مولر بیننده را از طریق اتاق ها هدایت می کند و پیشنهاد می کند از طریق چشم خود دیور به خانه نگاه کند. علاقه او به کمربندها و تونیک های ژاپنی که یادآور لباس های کیپائو است که در دهه 1920 توسط زنان در شانگهای پوشیده می شد ، از کودکی ناشی می شود. سالن ورودی و راه پله مرکزی با چوب بامبو پوشیده شده و با تابلوهایی که حکاکی های اوتامارو و هوکوسای را بازتولید کرده اند تزئین شده است - دیور آنها را "نمازخانه سیستین" خواند.
1 از 6 لباس Dior ، 1962 © مجموعه موزه کریستین دیور ، گرانویل © Laziz Hamani Christian Dior Haute Couture dress، 1958 © Collection Christian Dior Museum Granville © Laziz Hamani Christian Dior Haute Couture، 2007 © COLLECTION DIOR MERITAGE، PARIS © LAZIZ HAMANI Christian Dior هایوت کوت ، 2007 © مجموعه مجموعه میراث دیور ، پاریس © Laziz Hamani Christian Dior لباس لباس کوتاه ، 1958 © مجموعه موزه Christian Dior Granville © Laziz Hamani
او روح خانوادگی اتاق نشیمن رومبا را با یک شومینه بزرگ و مبله در بهترین سنت های قرن هجدهم به خانه جدید خود در خیابان مونتین منتقل خواهد کرد. در دفتر پدر موریس دیور ، همه چیز سرجای خود قرار دارد - ماسک سیاه ، حکاکی با تفنگ داران سبیل و یک تلفن مرموز - همه چیزهایی که وحشت مقدس را به پسرش وارد می کند ، اما در عین حال او را تحریک می کند: کارآفرین موفق ، مانند پدرش. دیور ذوق هنری خوب خود را از مادرش که عاشق موسیقی و باغ بود ، به ارث برد. لباس ، خویشتنداری و شبح نازک او را بیش از یک بار در خاطرات خود به یاد می آورد. در مهد کودک او - قصه های افسانه ای چارلز پروو و "سفرهای غیرمعمول" اثر ژول ورن. دیور از همان کودکی می دانست که رویاها به حقیقت می پیوندند و دیدن رویا ضرری ندارد.>